نشانه شناسی مکان در تئاتر معاصر ایران با تأکید بر اجرای سیندرلا

پژوهش حاضر به بررسی مکان در قالب لایه ای رمزگانی در تقابل و همبستگی با سایر نظام های رمزگانی و همچنین لایه های متنی در اجراهای تئاتری می پردازد و با هدف شناخت روابط متقابل میان مکان، زمان، شخصیت، موقعیت و کنش در متن دراماتیک یا صحنه و شناخت نقش رمزگان مکان در خلق و حرکت در جهان های ممکن نمایشی، نمایش «سیندرلا» به نویسندگی و کارگردانی جلال تهرانی را مورد بررسی قرار می دهد. علاوه بر شناسایی شبکه ی گسترده ی عوامل دخیل در رمزگان مکان و تأثیرهای متقابل لایه های دیگر بر مکان، تأثیر و جایگاه مکان به مثابه یک نظام نشانه ای ساختمند که به سطوح گوناگونی از دلالت وارد شده، مورد بررسی قرار گرفته است. مکان با سطوح گوناگون نشانه ای ادغام و به هم کنشی با دنیا و دیگران منجر می شود. نظام نشانه ای مکان با نظام های نشانه ای دیگر در تعامل قرار می گیرد. به این ترتیب شاهد همبستگی معناداری میان مکان و سایر نظام های نشانه ای در اجرای تئاتری هستیم. نشانه شناسی لایه ای را به عنوان چارچوب نظری برگزیدیم و با توصیف نشانه شناسی مکان، با هدف اثبات فرضیه های پژوهش، به بررسی کارکردهای نشانه ای لایه ی مکان در تقابل با سایر عناصر و نظام های درام، در اجرا پرداختیم. نگارندگان از روش توصیفی- تحلیلی، تکنیک کتابخانه ای، فیلم اجرا و همچنین از چارچوب نظری معاصر درباره ی نشانه شناسی لایه ای بهره گرفته اند.